کشش، همان طور که از نام آن مشخص است به معنای اعمال نیرو برای نزدیک‌تر کردن دو شی است. این فیزیک در کاربردهای مختلف مکانیکی کاربرد دارد. نمونه‌ای از آنها یک سیستم آسانسور برقی طنابی است که به آن سیستم آسانسور کششی نیز گفته می‌شود. این سیستم به شدت از طریق سیم کش‌های مکانیکی قوی در حدود 6 تا 8 عدد ساخته شده است که وزن ماشین کابین را افزایش می‌دهد و متعاقبا انتقال در ارتفاع را انجام می‌دهد.
این سیستم پیشران به رسمیت شناخته شده است زیرا می‌تواند تا ارتفاع زیادی در ساختمان بالا رفته و قطعا سرعت بیشتری نسبت به آسانسورهای دیگر دارد. دوام سیستم آسانسور کششی به تنهایی بیشتر از سایر گزینه‌ها است. آنها معمولا از سیستم‌های دنده‌ای بهره می‌برند. هر روز ساختمان‌های جدیدی به وجود می‌آیند و سیستم‌های آسانسور کششی به دلیل طراحی آنها نیاز به تعمیر و نگهداری بسیار کمتری دارند و به ندرت نیاز به تعویض جعبه دنده خواهند داشت به این شرط که به خوبی نگهداری شده و مورد استفاده قرار بگیرند. علاوه بر این، سرعت این آسانسورها به طرز چشمگیری به بیش از 500 فوت در دقیقه (یا 2.5 متر بر ثانیه) می‌رسد. از این نوع از آسانسور می‌توان در محوطه‌های کارگاهی نیز استفاده کرد. در کارگاه‌ها، آسانسور کارگاهی وجود دارد که با استفاده از کابل، کابین را حرکت می‌دهد و باعث بالا رفتن سرعت انجام کار می‌شود.
اجزاء و کارکرد آسانسور کششی
یک دستگاه کشش چرخ دنده مورد استفاده در آسانسور کششی از حدود شش تا هشت کابل سیمی بهره می‌برد که به آن طناب بلند یا سیم می‌گویند و تا بالای ارتفاع آسانسور ادامه می‌یابد. یک پیشران محوری وجود دارد که در این شیارهای مخصوص پیچیده می‌شود. در انتهای دور دیگر کابل‌ها، یک وزنه روی نگهدارنده نصب شده است که می‌تواند به راحتی حرکت کند. با این حال، در آسانسورهای هیدرولیکی، ما می‌بینیم که حرکت آسانسور با استفاده از روغن تحت فشار بسیار مهم است. در اینجا کابل‌هایی وجود دارد که کابین را حرکت می‌دهند.
از آنجایی که انتهای دیگر کابل‌ها به وزنه و یک سر آن به کابل کابین متصل شده است، وزن ترکیبی ماشین آسانسور و وزنه فشار کافی را بر روی کابل به شیارهای داخل شیلنگ پیشران وارد کرده تا کشش لازم را تامین کنند. هنگام تبدیل شدن نیرو یک خاصیت فنری ایجاد می‌شود. این وزنه بار موتور را کاهش می‌دهد زیرا برای محاسبه وزن خود کابین و نصف بار مسافران در نظر گرفته می‌شود. با بالا رفتن کابین، وزنه پایین می‌آید و بارگذاری را متعادل می‌کند. این باعث کاهش مصرف انرژی می‌شود زیرا موتور در هر زمان، بیش از نصف بار کابین را بالا نمی‌برد.
برش شیار در این سیستم دنده سنتی بسیار بزرگ بوده و دارای قطر 0.6 تا 1.2 متر (2-4 فوت) است. پیشرانه‌ی درایو بسیار سنگین و از نظر اندازه بسیار بزرگ است، بنابراین، یک موتور الکتریکی قوی برای تولید نیروی کافی برای چرخاندن این پیشران با سرعت 50 تا 200 دور در دقیقه لازم است تا آسانسور با سرعت مناسب حرکت کند. علاوه بر این، از لحاظ ایمنی، در صورت شروع سقوط آسانسور، دستگاه ترمزهای کابین را درگیر می‌کند. بررسی‌های ایمنی دیگری مانند گیره قدرتمند وجود دارد که حرکت کابل‌ها را متوقف می‌کند و گیره‌های ایمنی نصب شده در زیر کابین را فعال می‌کند. سرانجام هنگامی كه فک‌های قابل حمل فولادی در برابر نگهدارنده‌ها نگه داشته می‌شوند، کابین متوقف می‌شود زیرا نیروی كافی برای کارکرد ملایم از بین رفته است.
جایگزینی برای سیستم‌های آسانسور هیدرولیک سیستم آسانسور مکانیکی هستند که در پروژه‌های مدرن ساختمانی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. همان طور که سیستم‌های هیدرولیک از مایع تحت فشار استفاده می‌کنند، یک سیستم آسانسور مکانیکی از طناب‌های فلزی قوی برای ارتفاع کنترل شده از طریق یک موتور استفاده می‌کنند. تاشو دارای شیارهایی است تا طناب را برای حرکت بالابر محکم کند. همچنین وزنه‌ای در طرف مقابل شفت آویزان است که به عملکرد ملایم آسانسور کمک می‌کند. با این حال، تعمیر و نگهداری دقیق در خصوص اجزای موجود در آسانسورهای مکانیکی که بیشتر در معرض فرسودگی هستند و نیاز به نگهداری منظم نسبت به همتای خود دارند امر بسیار حائز اهمیتی است که باید در نظر گرفته شود. از لحاظ امنیتی نیز، آسانسور هیدرولیکی قابل اطمینان‌ترین است، زیرا در صورت قطع برق، می‌تواند تا نزدیکترین توقف از طریق باتری 12 ولتی خود حرکت کند.