سیستم تعلیق آسانسور (1:1،2:1)
تعلیق آسانسور کششی (گیربکسی و گیرلس)
آسانسورهای کششی (که با نام آسانسورهای برقی نیز شناخته می شوند) رایج ترین نوع آسانسورها هستند. اتومبیل های آسانسور با استفاده از طناب های فولادی بر روی قرقره ای با شیارهای عمیق بالا کشیده می شوند ، که معمولاً در صنعت به آن شف می گویند. وزن خودروی آسانسور به وسیله ای یک وسیله ای سنگین، به اصطلاح بالانس می شود.
در آسانسورهای کششی، کابین آسانسور توسط تسمه ها یا طناب های فولادی و وزنه متقابل روی سیستم قرقره بالا و پایین می رود. آسانسورهای کششی معمولاً دارای موتورهای آهنربای دائمی بدون گیربکس هستند که قدرت و کارایی را در اندازه جمع و جور ارائه می دهند.
[irp posts=”3421″ name=”آسانسور کششی چیست؟”]
طناب های معلق مورد استفاده در آسانسورهای نوع کششی معمولاً به قسمت متقاطع قسمت زنجیر خودرو متصل می شوند و تا داخل ماشین ماشین حلقه می زنند و بر روی برش موتور و سپس به سمت وزنه های متقابل حرکت می کنند. کابل های بالابر به طور کلی 3 تا 7 عدد هستند. این طناب ها معمولا 1/2 اینچ یا 5/8 اینچ قطر دارند. در واقع اصطلاح سیستم طناب کشی را می توان به صورت چیدمان کابل های نگهدارنده آسانسور تعریف کرد.
[irp posts=”2930″ name=”آسانسور گیرلس چیست؟”]
تعلیق آسانسور هیدرولیک
برخلاف آسانسورهای کششی، آسانسورهای هیدرولیک از تسمه یا طناب استفاده نمی کنند. در عوض ، آنها از یک پمپ الکترونیکی برای فشار دادن مایع هیدرولیک به داخل سیلندر استفاده می کنند. این فشار پیستون را هل می دهد و باعث بالا آمدن آسانسور می شود.
[irp posts=”2877″ name=”آسانسور هیدرولیک چیست؟”]
سیستم تعلیق آسانسور چیست؟
یک دستگاه تعلیق طناب برای سیستم آسانسور، شامل یک کفه، یک موتور متصل به همان کفه، یک موتور محوری، یک شیار کششی به طوری روی شفت نصب شده است، که انتهای قوس کششی زاویه ای متمایل در جهت عمودی دارند و حداقل یک قرقره منحرف‌کننده، به گونه‌ای که حداقل یک طناب تعلیق ممکن است از کابین آسانسور به سمت چکش کششی از مسیری بین تراش کششی و قرقره منحرف‌کننده عبور کند.
این ترتیب نشان می‌دهد که هر طناب تعلیق می‌تواند پس از گذراندن دور تراش به یکی از حداقل یکی از قرقره‌های منحرف‌کننده از طریق مسیری نزدیک به طناب تعلیق که به سمت کشش کشیده میشود، حرکت کند و حداقل یک وزنه متقابل ممکن است بر روی طناب تعلیق در زیر قرقره دیورتر معلق باشد که در آن قوس کششی بطور قابل ملاحظه‌ای با زاویه‌ای که به طور عمودی با زاویه متمایل شده است، به طرفین چرخانده شده است.
به منظور کاهش مصرف انرژی در کارکرد سیستم آسانسور از تکنیک که بیشتر متداول است، استفاده میشود که در ذیل به آن اشاره میشود.
تعلیق آسانسور یک به یک
هنگامی که طناب به وزنه متقابل متصل میشود، جایی که کابل تا جهت اتومبیل در جهت مخالف حرکت می‌کند. از این روش در آسانسورهای کششی دنده‌ای یا با سرعت بالا استفاده میشود؛ بنظر نمی رسد که سیستم 1: 1 دارای مزیت مکانیکی فوق العاده ای باشد؛ پس باور اشتباهی است.
برای هر واحد حجمی یا توده ای که افزوده می شود، باید متقابلا نیرویی جهت کشش نیروی اضافه شده در نظر گرفته شود و اگر طناب از طریق قرقره ها یا زمین های ناهموار عبور می کند، به دلیل اصطکاک، نیروی کششی بیشتری نیاز خواهد بود. با این وجود، گاهی اوقات، سیستم 1: 1 انتخاب ایده آلی خواهد بود. البته هنگامی می توانید، این نوع سیستم آسانسور را به کار ببرید که بار خیلی سنگین نباشد یا زمانی که قدرت کششی زیادی تعبیه شده باشد.
قرقره تغییر جهت
تغییر جهت (یعنی “COD”) را می توان به بست یا لنگراضافه کرد. هنگامی که یک قرقره به لنگر اضافه می شود،بهبودی یا تغییری در کارکرد مکانیکی را حاصل نمی کند (در واقع قرقره به دلیل اصطکاک کیفیت را کمی پایین می آورد)، اما تغییر جهت قرقره به شما امکان می دهد در جهت متفاوتی حرکت کنید. جهت متفاوت می تواند، ایمنی بیشتری فراهم کند. قرقره های COD می توانند بار روی لنگر را افزایش دهند.
تعلیق آسانسور دو به یک
طناب بر روی وزنه می‌پیچد و به بالای شفت متصل میشود، طناب دو برابر کابین حرکت می‌کند. این باعث کاهش نیروی لازم برای خروجی موتور میشود، اما سرعت آن را نیز نصف می‌کند (بنابراین در 1: 1 ، یک موتور ممکن است بتواند 1000 کیلوگرم را با سرعت 2 متر بر ثانیه حمل کند، اما در 2: 1 ، قادر است 2000 کیلوگرم اما فقط 1 متر بر ثانیه). در اتاق ماشین کمتر، کشش درایو پایین، کشش بدون دنده یا آسانسورهای حمل بار استفاده میشود.
مزیت و معایب تعلیق آسانسور دو به یک
مزیت اصلی سیستم‌های 2:1 در طراحی ساده ی آنها نهفته است. آنها فقط به یک طناب و یک قرقره نیاز دارند (اگرچه سیستم‌های 2: 1 اغلب یک قرقره COD به منظور بهبود جهت کشش یک دستگاه ضبط به جهت پردازش عملکرد اضافه می‌کنند)اما در مقابل ایراد اساسی آنها در کارکرد مکانیکی ضعیفی آنها خلاصه میشود.
یکی دیگر از موارد معایب آن، این است که سیستم دو به یک به گونه‌ای است که قرقره به تنهایی نمی‌تواند به بالا و پایین حرکت کند و باید بر روی طناب به گونه‌ای حمل شود؛ به عبارتی یک قطعه‌ی دیگری لازم است تا بر روی آن سوار شود. اصطلاحا به آن piggyback می‌گویند.
تفاوت سیستم تعلیق یک به یک با سیستم دو به یک چیست؟
تنها تفاوت این دو تکنیک در سیستم تعلیق آسانسور در دو نکته خلاصه میشود:
- چیدمان سیم بکسل
- سرعت آسانسور
[irp posts=”3128″ name=”سرعت آسانسور چقدر است؟ و عوامل تاثیر گذار در آن”]
در صورت ظرفیت بیشتر باید چه تکنیکی را به کار گرفت؟
روش تعلیق 4:1 در مقایسه با تکنیک 2:1 چهار برابر کابین حرکت می‌کند، که از این روش در آسانسورهای باری استفاده میشود.
سیم بکسل آسانسور از چه نوع فولادی است؟
مواد اولیه سیم فولادی، ساخته شده از فولاد کربنی بدون آلیاژ و کاملا خالص ازمقداری کربن با حجم 0.4 درصد یا حتی بالاتردر حدود 0.6 تا 0.8 وزن را می تواند دربرداشته باشند.
کدام نوع سیم بکسل در ساخت آسانسور نسبت به انواع دیگر ترجیح داده می شود؟
در رابطه با نوع و جنس طناب آسانسور، IWRC به طور تقریبی می توان گفت که همواره به عنوان هسته فولادی ترجیح داده می شود. یک هسته ی سیم طناب می تواند همانند یک سیم طناب عمل کند، به طوری که با ایجاد استحکام باعث مقاومت در برابر ضربه و آسیب های احتمالی میشود؛ که در نتیجه کارکرد مثبتی می تواند داشته باشد.
[irp posts=”2972″ name=”انواع سیم بکسل آسانسور”]